«Έρως & τέλος (ή τα δάκρυα του ψαριού μέσα στη θάλασσα)»

«Έρως & τέλος (ή τα δάκρυα του ψαριού μέσα στη θάλασσα)»

από την ομάδα Λόγω Χορού

Σκηνοθεσία: Ελένη Τζάρου

Ερμηνεύουν: Καλλιρρόη Μυριαγκού, Βάνα Παρθενιάδου, Αυγουστίνος Ρεμούνδος, Μάνος Τριανταφυλλάκης

Χορεύουν: Α΄Διανομή: Κώστας Νικολαΐδης, Αμαλία Κοσμά | Β΄Διανομή: Μάνος Χριστοφακάκης, Βάσια Θανοπούλου

23 Νοεμβρίου 2011 – 26 Ιανουαρίου 2012

κάθε Τετάρτη και Πέμπτη

Πληροφορίες - Κρατήσεις: RabbitHole (Γερμανικού 20 - Μεταξουργείο / 210-5249903)

Η ΖΩΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ του Ντεϊβιντ Μάμετ

Γραμμένο το 1977, το έργο του Ντεϊβιντ Μάμετ μιλάει για τη σύνθετη διαδικασία της παράδοσης της σκυτάλης από τη μια γενιά στην επόμενη, μέσα από τη σχέση δυο ηθοποιών, του Ρόμπερτ και του Τζον, και τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που ζουν, πάνω και πίσω από τη σκηνή, στο θέατρο ρεπερτορίου στο οποίο εργάζονται.

http://www.metropolispress.gr/index.php/thema/item/συγκρουση-γενεων

Πρεμιέρα: 11 Νοεμβρίου

Ερμηνεύουν: Χρήστος Στέργιογλου, Κώστας Γάκης

Μετάφραση - Σκηνοθεσία: Αλέξης Ρίγλης

Σκηνικά: Γκάυ Στεφάνου

Κοστούμια: Νικόλας Γεωργίου

Σύνθεση ήχων - Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος

Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος

Παραστάσεις: Παρασκευή - Σάββατο στις 21.00 & Κυριακή στις 19.00

Είσοδος: 18 € & 14 € (φοιτητικό) / Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Πληροφορίες - Κρατήσεις: RabbitHole (Γερμανικού 20 - Μεταξουργείο / 210-5249903)

"Τα μαθήματα των δασκάλων"

ΣΕΙΡΑ: Πολιτισμική θεωρία – κριτική
ΤΙΤΛΟΣ: Τα μαθήματα των δασκάλων
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Τζορτζ Στάινερ (George Steiner)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Σεραφείμ Βελέντζας

Ο Τζορτζ Στάινερ, επιχειρώντας μια επισκόπηση του χώρου της διδασκαλίας, πηγαίνει κατευθείαν στην καρδιά του θέματος διακρίνοντας τρεις απόψεις για τη γνήσια διδασκαλία: η πρώτη μιλάει για τη μετάδοση ενός εξ αποκαλύψεως λόγου (ο δάσκαλος της Τορά, ο ερμηνευτής του Κορανίου, ο σχολιαστής της Καινής Διαθήκης). Η δεύτερη άποψη είναι ακριβώς η αντίθετη: η διδασκαλία γίνεται μόνο μέσα από το προσωπικό παράδειγμα (ο Σωκράτης, ο Χριστός και οι απόστολοι διδάσκουν με την ίδια τους την ύπαρξη). Η τρίτη άποψη θέλει τη διδασκαλία σχέση δύναμης, μορφή βίας, όπου ο δάσκαλος έχει ψυχολογική, κοινωνική αλλά και σωματική εξουσία (ακραίο παράδειγμα το Μάθημα του Ιονέσκο). Από την άλλη πλευρά υπάρχουν δάσκαλοι που, όταν κρίνουν ότι δεν υπάρχουν άξιοι παραλήπτες του πολύτιμου κληροδοτήματος, αρνούνται να διδάξουν το παραμικρό.
Σαν επιδέξιος και έμπειρος οδηγός στον λαβύρινθο της γνώσης, ο Στάινερ αποχαιρετά την πανεπιστημιακή καριέρα του ξεναγώντας μας, με τη συναρπαστική αφηγηματική του ικανότητα στον αχανή κόσμο της διδασκαλίας, μιλώντας μας για τους επιφανέστερους εκπροσώπους της, δασκάλους και μαθητές, μες στους αιώνες.

"Γράφοντας μες στο σκοτάδι"

ΣΕΙΡΑ: Πολιτισμική θεωρία-κριτική

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: David Grossman (Νταβίντ Γκρόσμαν)

ΤΙΤΛΟΣ: Γράφοντας μες στο σκοτάδι

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Μάγκυ Κοέν

ΣΕΛ.: 144

ISBN: 978-960-9507-04-2

Ο Νταβίντ Γκρόσμαν χαρτογραφεί με σπάνια διαύγεια και αξιοθαύμαστη νηφαλιότητα την σχεδόν μόνιμη εμπόλεμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η πατρίδα του, χωρίς να εκχωρεί ούτε σπιθαμή από την ευαισθησία και την ανθρωπιά του σε αυτή την συνθήκη.

«Ξέρω από πείρα πως η γλώσσα που χρησιμοποιούν οι πολίτες μιας παρατεταμένης διένεξης για να περιγράψουν την δεινή κατάσταση στην οποία βρίσκονται γίνεται όλο και πιο επιφανειακή. Μετατρέπεται σταδιακά σε μια σειρά από δοσμένα σχήματα και συνθήματα, αρχίζοντας απ’ αυτά που εφευρίσκουν οι διάφοροι άμεσα εμπλεκόμενοι μηχανισμοί: ο στρατός, η αστυνομία, τα υπουργεία. Αυτό τον ξύλινο λόγο δεν αργούν να τον αναπαράγουν τα ΜΜΕ και να δημιουργήσουν έναν ακόμη πιο πονηρό λόγο που σκοπό έχει να παραπλανήσει το κοινό. Αυτή η διαδικασία μολύνει τελικά και την προσωπική, την ιδιωτική γλώσσα των πολιτών της διένεξης.[…] Όσο η κατάσταση φαίνεται αδιέξοδη κι όσο η γλώσσα γίνεται πιο κοινότοπη, τόσο ο δημόσιος λόγος φτωχαίνει. Περιορίζεται στις αιώνιες τετριμμένες αλληλοκατηγορίες μεταξύ εχθρών ή πολιτικών αντιπάλων, στα κλισέ με τα οποία βομβαρδίζουμε τον εχθρό και τον εαυτό μας, σ’ ένα συνονθύλευμα από προκαταλήψεις, μυθολογικούς φόβους και χονδροειδείς γενικεύσεις μέσα στο οποίο εγκλωβιζόμαστε, κι αυτοί κι εμείς».

(Απόσπασμα από το βιβλίο)

"Homo Poeticus"

ΣΕΙΡΑ: Πολιτισμική θεωρία – κριτική
ΤΙΤΛΟΣ : Homo poeticus
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Ντανίλο Κις (Danilo Kis)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Ισμήνη Ραντούλοβιτς

Πρόκειται για συλλογή δοκιμίων μέσα από τα οποία ο Ντανίλο Κις αναπτύσσει με ζωντανό τρόπο θέματα ιδιαιτέρως ελκυστικά, όπως η ουσία της λογοτεχνίας, η ποιητική και η ηθική της γραφής, το επάγγελμα του λογοτέχνη με τη στενή έννοια του όρου. Ορμώμενος, ως επί το πλείστον, από την προσωπική του εμπειρία αλλά και από το κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε και έγραψε, προσεγγίζει τις μεγάλες λογοτεχνίες της Ευρώπης και της Αμερικής και αφιερώνει σελίδες ολόκληρες προκειμένου να σχολιάσει το έργο πολυαγαπημένων του συγγραφέων, όπως ο Μπόρχες, ο Φλομπέρ, ο Ναμπόκοφ, ο Σαντ, κ. ά.
Στα πλαίσια ενός πολέμου που έλαβε χώρα στην πρώην Γιουγκοσλαβία και την άνοδο των εθνικισμών, ορισμένα κείμενα που απεικονίζουν την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα και του πνευματικού κύκλου μέσα στον οποίο έγραψε, λαμβάνουν έντονα τον χαρακτήρα επικαιρότητας, προσφέροντας σημαντικά στοιχεία προς ανάλυση και επεξήγηση αυτής της τραγωδίας του καιρού μας.

"Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα"

ΣΕΙΡΑ : Πολιτισμική θεωρία – κριτική
ΤΙΤΛΟΣ : ΣΕΙΡΑ : Πολιτισμική θεωρία – κριτική
ΤΙΤΛΟΣ : Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : Σλάβοϊ Ζίζεκ (Slavoj Zizek)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ : Νεκτάριος Καλαϊτζής

Δισεκατομμύρια δολάρια διοχετεύθηκαν άρον άρον στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, σε μια φρενιτιώδη προσπάθεια χρηματοοικονομικής σταθεροποίησης. Γιατί, λοιπόν, δεν έχουμε μπορέσει να δείξουμε τον ίδιο δυναμισμό και στην αντιμετώπιση της παγκόσμιας φτώχιας και της περιβαλλοντικής κρίσης;

Σε αυτή την ανάλυση που δεν χαρίζεται σε κανέναν, ο Σλάβοϊ Ζίζεκ εξετάζει τις ηθικές αστοχίες του σύγχρονου κόσμου με αφετηρία τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της πρώτης δεκαετίας αυτού του αιώνα. Εκείνο που ανακαλύπτει είναι το διαχρονικό γρονθοκόπημα της Ιστορίας˙ το αριστερό κροσέ της τραγωδίας, το δεξί της φάρσας. Στις επιθέσεις της 11^ης Σεπτεμβρίου και στην παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, ο φιλελευθερισμός πέθανε δυο φορές˙ ως πολιτικό δόγμα και ως οικονομική θεωρία.

Το Πρώτα σαν τραγωδία και μετά σαν φάρσα είναι ένα κάλεσμα προς την Αριστερά να επανεφεύρει τον εαυτό της υπό το φως της απελπιστικής ιστορικής κατάστασής μας. Ο καιρός του φιλελεύθερου, ηθικολογικού εκβιασμού παρήλθε.